8 Суьйткенде, табиат йорыгы бойынша тувганлар болмай, Алладынъ ваьдеси бойынша тувганлар Онынъ балалары деп саналаяклар.
Юрегинъизди: „Бизим атамыз – Ибрагим“, – деп, юбантып олтырманъыз, неге десе, Алла сосы таслардан Ибрагимге балалар курастырмага болаяк деп, айтаман.
Олар не каннан, не инсан суьйиминнен, не эрдинъ суьйиминнен тувыл, а Алладан тувганлар.
Кимлер Алладынъ Рухы ман юргистилселер, солар – Алладынъ уллары.
Сол Рух Оьзи бизим рухымыз бан бирге Алладынъ балалары болганымызды шаатлайды.
Алла яраткан ер-коьк, Алла Оьзининъ улларын не заман ашык коьрсетер экен деп, шыдамсыз саклайды.
Иманы ман Ибрагим, карт болса эм (пишеси) Сара бала табалмай турса да, тукымын бардырмага куьш алды, неге десе ваьде эткен Аллага сенетаган эди.