«Абба, Атам! Сенинъ колынънан аьр зат та келеди, бу ашы аякты Меннен эрек аькет, тек баьри зат та Мен суьйгенше тувыл, Сен суьйгенше болсын», – деп тиледи.
Сонда Герасадынъ тоьгерегинде яшаган буьтин халк Исадан олардынъ ериннен кетпеге тиледилер, неге десе оларды уьйкен коркув бийлеген эди. Ол артына кайтпага кайыкка олтырды.
Иса: «Мени ыслама, Мен аьли де Атам янына коьтерилмегенмен, а сен кардашларыма барып, оларга айт: „Оьзимнинъ Атам эм сизинъ Атанъыз янына, Оьзимнинъ Аллам эм сизинъ Алланъыз янына коьтерилемен“», – деди.
Тек ер-коьк тувыл, аьле биз де, Алла Рухын янъы яшавдынъ басы этип алганлар, Алла бизди Оьзининъ улларындай этип, (кыяметте) шаркымызды (оьлимнен) эркин этер деп саклап, янымыз бан ынъыранамыз.
Рух та карувсызлыгымызда бизге ярдамга келеди: биз не зат акында дува этеегимизди тийислисинше билмеймиз, ама соьз бен анълатып болмаяк куьрсинуьвлер мен Рух Оьзи бизим уьшин ялбарып тилейди.
Олар – исраилшилер: Алла оларды Оьзининъ уллары этти, данъкын коьрсетти, олар ман антласувлар беркитти, Тауратты, табынув йорыкларды, ваьделерди берди.
Неге десе, ким болса бирев сизге келип, биз билдиргеннен баска Исады билдирсе, сиз алганнан баска рухты алсанъыз, кабыл этип алганнан баска «ийги хабарды» кабыл этсенъиз, оны бек суьйип хош коьрип аласыз.
Кыстырылып арамызга кирген ялган кардашларымыз уьшин келген эдик. Олар бизим Масих Исада тапкан эркинлигимизди карамага эм бизди кул этеек болып, ясыртын келген эдилер.