Инсан кылыгынъыз карувсыз болганы уьшин аьдемлердинъ куьнде кулланатаган тилинде анълатаман. Бир заманларда шаркынъыздынъ муьшелерин яман мырат пан арамлыкка эм яманлыкка калай берген болсанъыз, солай ок муьшелеринъизди туврашылыкка кул этип берип, энди оьзинъизди Аллага багысланъыз.
Соьйтип, кардашларым, сиз де, Масихтинъ шаркы аркалы оьлип, Таураттан эркин болдынъыз. Соны ман баскага, оьлилерден тирилтилген Масихке, байырландынъыз. Бу да, биз Аллага пайдалы куллык этеек деп, болды.
Ол бизди янъы антласувдынъ куллыкшылары болмага тийисли этти. Сол антласув да язувларга тувыл, а Алла Рухына таянады. Неге десе язув оьлтиреди, ама Рух яшатады.
Таурат йорыгы аькелген наьлетликтен Масих бизди азат этти, бизим орнымызга наьлетлевди Оьзине алды, неге десе (Кие Китапта) «Агашка асылган аьр ким – наьлет» деп язылган.