Масихтинъ суьюви бизди юргистеди, неге десе биз мундай ойга еттик: Бир аьдем (Масих) баскалардынъ баьриси уьшин (курман болып) оьлген, солай болганда баьримиз де оьлгенмиз.
Энди мен яшамайман, менде тек Масих яшайды. А соьле денимде яшайтаган болсам, мени суьйген, мени уьшин Оьзин курман эткен Алладынъ Улына сенуьвим мен яшайман.
Сол себептен бу дуныядагы кылыкларынъызды: каьхпеликти, арамлыкты, куьсевди, яман ымтылувларды эм бутларга табынувдан бир баскалыгы болмаган ашкоьзликти оьлтиринъиз.
Неге десе бир заманларда биз де анъламсыз, тынълавсыз, алданган, туьрли (айыплы) куьсевлерге эм завыкларга кул болып, яман ниет пен куьншиликтинъ ишинде яшадык. Аьдемлер бизден шийкенетаган эдилер, биз де бир биримизди коьрип болмайтаган эдик.