Эгер дейим (Алладынъ) оларды шетке кагувы буьтин дуныяды Оны ман ярастырган болса, оларды янъыдан кабыл этуьви тап оьлилерди яшавга кайтарувындай болар.
Тек оны ман тувыл. Биз шегетаган кыйынлыкларымызга да суьйинемиз. Неге десе билемиз: кыйынлыктан тоьзимлик, тоьзимликтен сынавлылык, сынавлылыктан уьмит тувады.
Тек ер-коьк тувыл, аьле биз де, Алла Рухын янъы яшавдынъ басы этип алганлар, Алла бизди Оьзининъ улларындай этип, (кыяметте) шаркымызды (оьлимнен) эркин этер деп саклап, янымыз бан ынъыранамыз.
Оннан баска да, бу кардаш, Раббийдинъ Оьзине данък аькелер, ярдамга аьзир болганымызды коьрсетер, биз этетаган бу шапагатлык исимизде йолдасымыз болар деп, ямагатлардан сайланды.
А энди, сиз Аллады таныйсыз, туврасын айтсам, Алла да сизди таныйды. Солай болса неге артынъызга карувсыз, пайдасыз баслапкы окувларга кайтасынъыз? Оларга янъыдан кул болмага суьесинъизбе?
Тамамлай келип, кардашларым, Раббий суьйинишинъиздинъ булагы болсын! Сизге сол затларды кайтарып язбага мага авыр тувыл, тек бу сизди коьплеген баьле-казадан коршалар.