10 Коьзлерин, коьралмагандай, каранъалык капласын, Аркалары оьмир бойы буькирейип калсын!»
Алла акында биле турып, Ога аллалык сыйын бермедилер эм шуькир этпедилер. Ама бос ойларга коьмилдилер эм анълавсыз юреклерин каранъалык бийледи.
Кие Язувда язылгандай: «Алла олардынъ рухын уйклатты. Буьгуьнге дейим де олардынъ коьзлери коьрмейди, А кулаклары эситпейди».
Сондай ялган окытувшылар – сувсыз булаклардай, давыл ман айландырылып куваланган тумандай: оларга (оьмирлик) каранъалыктынъ туьби сакланып турады.
Алла куьналыкка туьскен маьлеклерди де аямаган. Олар шынжыр ман байланып, яханем каранъалыгына атылганлар. Онда оьким этилеек шагына дейим тураяклар.
уят ислери мен коьбикленген кийик денъиз толкынларындай, оьмирликке калын-каранъалыкта сакланмага буйырылган адаскан юлдызлардай.
Эм де маьлеклер оларга берилген аькимликти яманга кулланып, оьзлерининъ коьктеги меканларын таслап кеткенде, Раббий оларды оьмирлик бугавлар ман беркитип, каранъалыкта уллы Кыямет куьннинъ оькимине дейим тургыстады.