Мен энди сизди кулларым деп атамайман, неге десе кул оьз бийининъ не эткенин билмейди. Керисинше, Мен сизди досларым деп атадым, неге десе Атамнан эситкенлеримнинъ баьрин де сизге билдирдим.
Биз баьримиз де ерге йыгылдык эм еврей тилинде бир давыс мага: „Шаул, Шаул! Не уьшин Мени кувасынъ? Иесининъ шыбыгына тепкен оьгиздей, оьзинъди яралайсынъ“, – дегенин эситтим.
Мен кызмет кылган эм Ога байыр болган Алладынъ бир маьлеги кеше яныма келди: „Коркпа, Паул! Сага императордынъ алдында турмага керек, сени уьшин де Алла сени мен кемеде болганлардынъ баьрисин аяяк“, – деди.
Болса да Раббий Хананияга: «Бар! Неге десе бу аьдем – баска миллетлилерге, патшаларга, Исраилдинъ улларына атымды аькетер уьшин Мен сайлап алган савыт.
Алла мени баска миллетлилер уьшин Иса Масихтинъ кызметшиси болмага салган. Ювыт болмаганлар Аллага яраган, Кие Рух пан Ога багысланган курман болсын деп, мен, Алладынъ Ийги Хабарын яювды кие борышым деп санап, куллык этемен.
Мактанып, акылсызлыкка еттим. Ама сиз сол затка мени зорладынъыз. Сиз оьзинъиз таза атымнынъ шыкканын каьрлемеге тийисли эдинъиз. Оьзим бир зат та болмасам да, сол «аьдеттен тыскары элшилерден» кем тувылман.
Мен Алладынъ сиз уьшин мага берген буйырыгы ман сол уьмметтинъ куллыкшысы болганман. Куллыгым – Алла соьзин, озган оьмирлерден эм тувдыклардан ясырылып калган, а энди Аллага багысланганларга ашык этилген сырды толысынша билдирип юруьв.
Иса, бизге кайдай бас дин куллыкшы керек болса, тап сондай эди. Ол – сыйлы, куьнасыз эм минсиз. Ол куьналылардан савлай баскаланады эм коьклердинъ уьстине коьтерилип алынган.
Неге десе оьким басланмага заман келди эм ол Алладынъ аьелиннен басланаяк. Эгер биринши болып оьким бизге кесилеек болса, Алладынъ Ийги Хабарына бойсынмаганлардынъ ахыры кайдай болаяк?
Бу – Иса Масихтинъ ашылув соьзи. Алла оны, тез арадан не зат болмага тийисли экенин оьзининъ кулларына коьрсетеек болып, Иса Масихке берген эди. Иса Масих бу соьзди маьлеги аркалы йиберип, Оьзининъ кулы Яхъяга ашып коьрсетти.