Иса сосы вакытта, басынынъ астына ястык салып, кайыктынъ арт бетинде уйклай эди. «Устаз! Бизим аьлек болаятырганымыз Сени кыйнамайма?» – деп, Оны уянттылар.
Марта болса уллы зияпеттинъ каьрин шекти, Исадынъ янына ювыклап: «Раббий! Меним синълимнинъ буьтин исти мага калдырганы Сени бир де кыйнамайма? Мага ярдамлассын деп ога билдирсенъ экен», – дегенди айтты.
Иса: «Мен дуныяга ашык соьйледим, аьр заман буьтин ювытлар йыйылып турган синагогларда эм Алла уьйининъ каралдысында уьйреттим, ясыртын бир зат та айтпадым, – деп явап берди. –