21 «Аьше, энди де анъламайсызба?» – деп сорады Иса.
Оьтпек пен болган аьжейипти аьле де анъламай, юреклери энди де сезимсиз эдилер.
Иса терен куьрсинди эм сорады: «Бу несил неге нышан коьрсетуьвди излейди экен? Сизге дурысын айтаман: бу несилге бир нышан да коьрсетилмеек».
Оны билип, Иса оларга: «Неге сиз, „Оьтпек алмадык“ деп, соьйлесесиз? Энди де коьрмейсизбе эм анъламайсызба? Юрегинъиз сезбейме?
Олар Бетсайдага келген вакытта, Исага сокыр биревди етип аькелип, ога тиймеге тиледилер.
Иса ога яваплай келип: «Эй, имансыз несил! Не шаклы заман сиз бен болаякпан? Мага не шаклы заман сизди тоьзбеге керек? Аькелинъиз ясты Мага», – деди.
Иса: «Эй, Пилип, не кадер заман Мен сизи мен бирге, а сен Мени танымайсынъма? Мени коьрген – Атады да коьрген. Не уьшин сен: „Атады бизге коьрсет“, – дейсинъ?
Акылынъызды йыйып, туврашыл болып яшанъыз, куьна эткенинъизди койынъыз! Аранъызда Аллады эш танымайтаганлар бар. Муны сизди уялтар уьшин айтаман!
Соны, сизди уялтар уьшин айтаман. Сизинъ аранъызда даваларды шешер уьшин бир акыллы аьдем калай йок, кардашлар?
