12 Иса терен куьрсинди эм сорады: «Бу несил неге нышан коьрсетуьвди излейди экен? Сизге дурысын айтаман: бу несилге бир нышан да коьрсетилмеек».
Сонда парисейлер эм дин аьлимлери Исадан тиледилер: «Устаз, биз Сенинъ ким болганынъды шаатлавшы бир аьлемет нышан коьрсетуьвинъди суьемиз».
Яман эм зина этуьвши несил нышан излейди, ама ога Юнус пайхамбардынъ нышаныннан баска нышан коьрсетилмеек», – деди. Сонъ, оларды калдырып, шыгып кетти.
Сонда Иса, ашувлы коьзлери мен оларга карап шыкты да, юреклерининъ сезимсизлигине мыдахланып, сол аьдемге: «Колынъды соз!» – деди. Аьдем колын созды, онынъ колы сав болды.
Сосы аьдемлерде иман болмаганына сейирсинди. Иса тоьгеректе болган авылларда окытып баслады.
Сонъында коьзин коькке коьтерип, авыр куьрсинди де: «Эффата!» (Эффата деген «Ашыл!») – деп буйырды.
Ол аьдемлерди калдырды, тагы да кайыкка олтырды да коьлдинъ аргы ягына оьтти.
Иса ога яваплай келип: «Эй, имансыз несил! Не шаклы заман сиз бен болаякпан? Мага не шаклы заман сизди тоьзбеге керек? Аькелинъиз ясты Мага», – деди.
Иса шахарга ювыклап келгенде, ога карап, онынъ уьшин йылады.