29 «Сен аьруьв явапладынъ, – деди ога Иса, – бар, кызынънан йин шыккан».
«Коьнъил яктан пакырлар – бактылы! Алладынъ Патшалыгы олардыкы.
«Аьше, Бийим, – деп явап берди хатын, – тек ийтлер де сыпырадынъ туьбине балалар туьсирген оьтпек увакларын ашайдылар».
Хатын уьйине барганда, кызы йиннен кутылып, тоьсекте ятып турганын коьрди.
Ким куьна этеди, сол – ибилистен, неге десе бас деп куьна эткен – ибилис. Сонынъ уьшин Алладынъ Улы ибилистинъ ислерин бузбага келген.