Куьн тувып, оьз иссилиги мен коьгоьленди курытады, онынъ шешекейи куйылып, ярасыклыгы йогалады. Тап сондай болып, бай аьдем де, оьзининъ ислерин эте турганлай, курып калады.
Ондай аьдемлер, сизинъ суьюв йыйынларынъызда кара татлардай. Сиз бен бирге уялмай зияпет этип, олар басларынынъ каьрин шегедилер. Олар – ел мен кувылып юретаган ямгырсыз булытлардай; эки кайтам оьлген, куьзде тамыры ман сувырылып тасланган емиссиз тереклердей,