Сол заман Иса сокталарына: «Бу туьнде Меннен себеп баринъиз де йолдан таяяк, неге десе „Койшыды оьлтирермен эм суьруьвдеги койлар таралар“ деп, язылган.
Иса оларга булай деп яваплады: «Киев тенълерининъ касында турганда, онынъ тойында олар ораза тутпага боларма? Киев олар ман турган заманда ораза тутпага болалмайдылар!
Балаларым! Мен сизи мен энди узак заман болмам. Мени излерсиз, ювытларга не айткан болсам, соьле сизге де соны айтайым: Мен кетеек ерге сиз келалмассыз.
Энди бу дуныяда калмайман, олар болса дуныяда каладылар; Мен де Сага кайтаман. Ай, кие Атам! Оларды – Сен Мага бергенлерди – Оьзинънинъ атынъ ман сакла. Биз бир болгандай, олар да бир болсынлар.
Келин кимдики болса, сол – киев. Киевдинъ касында турып, оны тынълайтаган тенъи, киевдинъ давысын эситип бек куванады. Мине меним де куванышым солай толды.
Кыска вакытка оьзинъизди дувага багыслар уьшин болмаса, эки яктан да разылык болмай, баска бир зат уьшин бир биринъизди шетке какпанъыз. Оннан сонъ янъыдан бирге болынъыз, ол болмаса оьзинъизди ыслаялмассынъыз, шайтан сизди азгырар.
Куллык этип бек кыйналдым, туьнлерди уйкысыз оьткердим; ашлык эм сувсызлык сынадым, бирерде коьтере де сувыкта эм яланъашлыкта ассыз калган заманым да болды.
Сонъгы ети баьле-казага толган ети аягы болган ети маьлектинъ бириси келди. Ол мени мен соьйлесип: «Кел булайга, мен сага Козыдынъ хатыны болаяк келинди коьрсетейим», – деди.