17 Иса: «Кесардыкын кесарга, Алладыкын Аллага беринъиз», – деди. Олар Онынъ явабына сейирсиндилер.
«Кесардыкы», – дедилер. Иса: «Солай болса, кесардыкын кесарга, Алладыкын Аллага беринъиз», – деди.
Муны эситкенлей, парисейлер сейирсинип, Исады калдырып кеттилер.
Халк соны эситкенде, Онынъ уьйретуьвине сейирсинди.
Сонъ бир аьдем де Исага бир соьз де айталмады. Сол куьннен баслап бир аьдем де Ога сорав бермеге йигери батпады.
Иса, оны эситкенде, сейирсинди де Оьзи мен келетаганларга: «Сизге дурысын айтаман: Сосындай иманды Мен Исраилде эш биревде де таппаганман!
Олар аькелдилер. Сонда Иса: «Мунда кимнинъ суьврети эм кимнинъ аты язылган?» – деди. «Кесардыкы», – деп явапладылар.
«„Раббий Алланъды буьтин юрегинъ, янынъ, акылынъ, куьшинъ мен суьй“. Мине биринши парыз сосы болады.
Сонда Ол: «Солай болса, кесардыкын кесарга, а Алладыкын Аллага беринъиз», – деди.
Соьйтип, кардашлар, Алладынъ коьрсеткен рагимлиги уьшин, сизге ялбараман: шаркынъызды, Аллага яраган, Ога багысланган тири курманлыктай, беринъиз. Солай этип, Ога туьз акыл ман куллык этерсиз.
Соьйтип, аьр кимге де тийислисин беринъиз: ясак излегенге – ясак, тоьлев излегенге – тоьлев, сый излегенге – сый, оьрмет излегенге – оьрмет.
Шаркынъыздынъ бир муьшесин де, яманлык алаты этип, куьнага берип турманъыз. Онынъ орнына, оьлилерден тирилгенлердей, оьзинъизди Аллага беринъиз, шаркынъыздынъ муьшелери Аллага туврашылык алаты болсын.
Баьрисине де тийислише оьрмет этинъиз, иман кардашларынъызды суьйинъиз, Алладан коркынъыз, императорды сыйланъыз.