4 Кады бир кесек заманды ога унамай турган, ама сонъында ишиннен: „Мен Алладан коркпасам да, аьдемлерден уялмасам да,
Сонда уьй юргистуьвши оьзи оьзине: „Мен не этейим? Ием меннен уьй исин юргистуьвди алаятыр. Ер казып болмайман, тиленмеге уяламан.
„Энди мен не этейим? Буьтин йыйылган аслыкты мага сакламага ер йок“, – деп ойлады ол.
«Бир шахарда Алладан да коркпаган, аьдемлерден де уялмаган бир кады болган.
Сол ок шахарда бир тул хатын яшаган эм ол кадыга барып: „Мени душпанымнан коршаласана“, – деп, тилеп турган.
Сонда юзим бавдынъ иеси: „Мен не этейим экен? Суьйикли улымды йиберейим, белки, оны коьрип, уялырлар“, – дейди.
Ога да косылып, ден ягыннан аталарымыз бизди тербиялаган заманда, оларга оьрмет эттик. Рух ягыннан Атамыз болган Аллага бойсынып, яшав тапсак, оннан да бек ийги тувылма?