2 «Бир шахарда Алладан да коркпаган, аьдемлерден де уялмаган бир кады болган.
Сол ок шахарда бир тул хатын яшаган эм ол кадыга барып: „Мени душпанымнан коршаласана“, – деп, тилеп турган.
Кады бир кесек заманды ога унамай турган, ама сонъында ишиннен: „Мен Алладан коркпасам да, аьдемлерден уялмасам да,
Сонда юзим бавдынъ иеси: „Мен не этейим экен? Суьйикли улымды йиберейим, белки, оны коьрип, уялырлар“, – дейди.
Ога да косылып, ден ягыннан аталарымыз бизди тербиялаган заманда, оларга оьрмет эттик. Рух ягыннан Атамыз болган Аллага бойсынып, яшав тапсак, оннан да бек ийги тувылма?