Тек Паул: «Не зат этесиз, не деп йылап юрегимди сызлатасыз? Мен Раббий Исадынъ аты уьшин Ерусалимде тек байланмага тувыл, оьлмеге де аьзирмен», – деп, карсы явап берди.
Сосындай кыйынлыкларды тоьзгенимнинъ себеби де сол. Тек мен уялмайман! Мен Кимге ынанганымды билемен эм Онынъ мага сенип аманатлаганын кыямет куьнине дейим сакламага куьши болганына ынанаман.
кувгынлыкларыма, азапланувларыма, мени мен Антиохияда, Иконияда эм Листрада болган затларга мукаят ызладынъ. Мен кайдай кувгынлыклар кеширдим! Ама Раббий мени баьрисиннен де куткарды.