9 Дурыс, мен де Назаретши Исага карсы коьп затлар этпеге керекпен деп ойладым.
Булардынъ баьрин де Меним атым уьшин сизге этееклер, неге десе Мени Йибергенди танымайдылар.
Тек Паул: «Не зат этесиз, не деп йылап юрегимди сызлатасыз? Мен Раббий Исадынъ аты уьшин Ерусалимде тек байланмага тувыл, оьлмеге де аьзирмен», – деп, карсы явап берди.
Исадынъ йолы ман барганларды оьлгенге дери куваладым, эр кисилер мен хатынларды байлатып тутнакка тасладым.
„Кимсинъ, Бийим?“ – дедим. Ол: „Мен сен кувалаган назаретши Исаман“, – деди.
Буьтин дуныяда яшаган ювытлар арасында баьле, козгалыс тувдырувшы, назаретши куьптинъ басшысы – Паул деп таныдык.
Энди, кардашлар, сиз муны, аькимлеринъиздей, билмегенликтен эткенинъизди анълайман.
Петер: «Менде куьмис те, алтын да йок; болганымнан сага беремен: назаретши Иса Масихтинъ аты ман тур эм юрип кет!» – деди.
Шаул, баягындай, Раббийдинъ сокталарын коркыстпага шалысты, оьлтируьв мыратка толып, бас дин куллыкшысына келди.
Мен де ога, Меним атым уьшин неше бир кыйынлыкларга ушыраягын коьрсетермен», – деди.
Олар Алладынъ эмирин толтырмага талпынадылар. Соны мен шаатлайман. Ама талпынувлары акыйкат билимге таянмайды.
Иман уьмметине кайрат пан залымлык этип, Таурат пан белгиленген туврашылыкка калганда, мен минсиз эдим.
Алдын мен ассылык этуьвши, залым эм корлавшы болган эдим, ама Алла мени языксынды, неге десе соьйтип билмегенликтен эм имансызлыктан эткенмен.