Олар эситкенше, сен баска миллетлер арасында яшаган буьтин ювытларга, балаларынъызды суьннетлеменъиз эм аьдет йолларымызды сакламанъыз деп, Мусадан таювды уьйретесинъ.
Онынъ акында императорга язгандай белгили бир затым да йок. Сога коьре, онынъ исин караганнан сонъ, мага бир неше зат язбага амал болсын деп, оны алдынъызга, боьтен де Агриппа патша, сенинъ алдынъа аькелдим.
Патшадынъ бу ислерден хабары бар. Онынъ алдында эркин соьйлеймен. Булардынъ бириси де оннан ясыртын болганына ынанмайман; неге десе бу – тасалыкта исленген ис тувыл.
Уьш куьннен сонъ Паул онда болган белгили ювытларды шакырды да, олар йыйылганда булай деди: «Кардашлар! Халкымызга яде аталарымыздынъ аьдетлерине карсы эш бир зат этпей, мен Ерусалимде туткын болып, урымшылардынъ колына берилгенмен.
Эгер мен пайхамбарлык этпеге, кайдай сырлардынъ да билимнинъ де туьбине етпеге амалым, тавларды орынларыннан козгагандай иманым болса да, суьювсиз мен эш бир зат та тувылман.