1 Агриппа Паулга: «Сага оьзинъ акында айтпага эркинлик бериледи», – деди. Сол заманда Паул, колын созып, оьзин аклап соьйлеп баслады:
«Таураттынъ аьдемди, басында тынъламай эм де ол не зат этетаганын анъламай, шуьшлемеге амалы барма экен?» – деди.
«Кардашлар эм аталар! Сизге соьле айтаяк акланув соьзимди тынъланъыз», – деди.
Мен: „Аьр бир айыплы айыплавшы ман коьзлеспей, оьзин ога карсы каратылган шуьшлевлерден коршаламага эркинлик алдырмай, аьдемди оьлимге бермеге урымшылардынъ аьдети тувыл“, – деп явапладым.
Менимше, шуьшин ашык этпей, капалганды йиберуьв маьнесиз болады», – деди.
«Агриппа патша! Буьгуьн сенинъ алдынъда ювытлардынъ буьтин шуьшлевлериннен оьзимди аклаягым уьшин оьзимди наьсипли деп санайман.
Болса да Раббий Хананияга: «Бар! Неге десе бу аьдем – баска миллетлилерге, патшаларга, Исраилдинъ улларына атымды аькетер уьшин Мен сайлап алган савыт.
Ама Исраил акында булай айтады: