Корнелий: «Сосы заман доьрт куьн муннан алдында мен тогызыншы саьатке ювыклап, уьйде дува этеятырганда алдыма йылтыравык кийимли бир аьдем келип токталды:
Паул сол коьринисти анълаткан сонъ, биз сол саьатлей Македонияга кетпеге токтастык. Неге десе Раббий бизди Ийги Хабарды сол ердегилерге билдирмеге шакырады деген ниетке келдик.
Сонда уьш ай калды. Сирияга денъиз йолы ман кетемен деп турганда ювытлардынъ ога карсы бир яман ниет эткенин билип, Македониядынъ иши мен кайтпага токтасты.
Биз Адрамиттен келген бир кемеге олтырдык, Асия элининъ портлары яныннан оьтуьв ниет пен юзип кеттик. Бизи мен Салониктен болган македонияшы Аристарх болды.
Сизде болганымда кытлык шексем де, биринъизге де авырлык келтирмедим: керекли аьр бир зат пан Македониядан келген кардашларым толысынша аьжетсизлендирдилер. Сизди аьр дайым да кыйнамаска шалысканман, энди де шалысаякпан.
Ама мага ашылган затлардынъ эсапсыз бийиклиги мен коькирексимес уьшин, кевдеме «тегенек» берилген эди, сол зат та – шайтаннынъ мени кыйнамага йиберген элшиси – мени коькирексуьвден саклайды.
Энди, кардашлар, Македония элиндеги иман ямагатларына Алладынъ коьрсеткен шапагаты акында айтпага суьемиз. Олар коьплеген азапларды шегетаган болсалар да, суьйинишлери коьп эди. Ярлылык пан бек кыйналсалар да, байлардай, оьлшемсиз юмартлыкларын коьрсеттилер.