9 Петер шыкты эм артыннан барды, маьлек этетаган уьшини мен де болган зат экенин билмей, коьринуьв коьремен деп, ойлады.
Онынъ анасы тойда куллык этетаганларга: «Ол сизге не айтса, соны этинъиз», – деди.
Петер, коьрген коьринуьви не зат экен деп, анъламай, турган вакытта, Корнелий йиберген аьдемлер, Шимоннынъ уьйин сорастырып, капыдынъ касында токталган эдилер.
Бир кере тогызыншы саьатке табаган Корнелийге Раббийдинъ бир маьлеги ювыклап келип, ашык коьринип: «Корнелий!» – деди.
«Мен Яфа шахарында, дува эте турып, эссизленгендей болдым, бир коьринис коьрдим: уьйкен яювга усаган бир савыт доьрт муьйисиннен ысланып, коьктен туьсеятырып, мага етти.
Маьлек: «Белинъди був, шарыкларынъды кий!» – деди. Петер солай этти. Маьлек тагы да: «Абанъды кийип, артымнан кел!» – деди.
Соны уьшин, Агриппа патша, мен аспаннан келген коьриниске карсы болмадым.
Дамаскта Ханания деген бир сокта бар эди. Раббий ога коьринип: «Ханания!» – деди. «Мине мен, Раббий», – деди ол.
Иманы ман Ибрагим, Алладынъ: «Йолга шыгып, ие болаяк еринъе бар», – деп шакырганына тынълап, каерге бараягын да билмей, йолга шыкты.