Болса да Раббий Хананияга: «Бар! Неге десе бу аьдем – баска миллетлилерге, патшаларга, Исраилдинъ улларына атымды аькетер уьшин Мен сайлап алган савыт.
Биз кыйынлык шексек, оны сиз юбанар эм куткарылар уьшин шегемиз. Юбанув тапсак, сиз де юбанув табар уьшин болады, неге десе биз шегетаган сол азапларга сиз де тоьзимлигинъизди коьрсетесиз.
Олар Ибрагимнинъ тувдыклары ма? Мен де онынъ тувдыгыман. Олар Масихтинъ кызметшилери ме? Берлидей айтаман: мен – тагы да бек. Мен коьп те куллык эткенмен, коьп те тутнакларда олтырганман, мени аямай тоьбелегенлер, коьбинше – оьлим аьлде болганман.
Кардашлар, эгер мен энди де, суьннетлев керекли деп, уваз айтатаган болсам, не уьшин мени соьле кувадылар? Солай этетаган болсам, (Масих оьлтирилген) каш акында айтатаганым биревдинъ де хатерин калдырмас эди.
Аллага багысланган аьдемлердинъ баьрисиннен кишкей болсам да Алла мага шапагатын коьрсетти: мага Масихтинъ акылга сыймаслык байлыгынынъ Ийги Хабарын баска миллетлерге яймага
Меним баьринъиз акында солай ойланувым дурыс, неге десе сиз дайым юрегимде турасыз эм тек тутнакта турган заманымда тувыл, а Ийги Хабарды, коршалап, яклаганда да, онынъ акыйкатлыгын, арт кайтпай, бегиткенде де баьринъиз мени мен бирге Алла шапагатын боьлесиз.
Бир вакытта, Масихтинъ сырын билдирер, соьзин яяр уьшин, Алла бизге капысын ашсын деп, бизим уьшин де тилек-дува этинъиз. Сол сыр уьшин мен тутнакка туьскенмен.
Сен тоьзип турмага керек болаяк кыйынлыктынъ эш бир затыннан коркпа, мине аьдемлеринъди сынаяк болып, аранъыздан кайбиревлерди ибилис тутнакка олтыртаяк эм он куьн бойы сынап, кыйынлык шектиреек. Оьлимге етсенъ де туьз бол эм сага яшав тажын берермен.