3 Бир заманларда баьримиз де солардай, инсан кылыгымыздынъ куьсевлерине берилип, шаркымыз эм акылымыз суьйгенди этип, яшадык. Калганлардай, биз де сол кылыгымызга коьре Алладынъ ашувына тийисли болдык.
Сиз оьз атанъыздыкы – ибилистикисиз. Атанъыздынъ излегенин этеек боласыз. Ибилис бастан аьдем оьлтируьвши болган, бир заманда да акыйкатлыктынъ ягы болмаган, неге десе онда бир дурыслык та йок. Алдаган вакытта тувган тилинде соьйлейди, неге десе ол оьтирикши эм оьтирикшидинъ атасы.
Неге десе бир заманларда биз де анъламсыз, тынълавсыз, алданган, туьрли (айыплы) куьсевлерге эм завыкларга кул болып, яман ниет пен куьншиликтинъ ишинде яшадык. Аьдемлер бизден шийкенетаган эдилер, биз де бир биримизди коьрип болмайтаган эдик.