7 Биринши маьлек зурнасын ойнатты. Сол саьатлей ер юзин кан карыскан буршак эм от сокты. Ер юзининъ уьштен бир кесеги, тереклердинъ уьштен бириси, коьк оьленнинъ оьзи де калмай, янып соьндилер.
Куьн тувып, оьз иссилиги мен коьгоьленди курытады, онынъ шешекейи куйылып, ярасыклыгы йогалады. Тап сондай болып, бай аьдем де, оьзининъ ислерин эте турганлай, курып калады.
куйрыгы ман аспаннан юлдызлардынъ уьштен бирин сыпырып алды да ерге атты. Аздаа бала табаяк хатыннынъ алдында, сабийи тувганлай, оны ютаяк болып, токталды.
Карап, ак туьсли ат коьрдим. Онынъ уьстиндеги атлыдынъ аты – оьлим, онынъ артыннан ахырет келетаган эди. Ер юзининъ доьрт боьлигининъ бирин кылыш пан, ашлык пан, оьлет пен, йырткышлар ман кырмага атлыга эркинлик берилген эди.
Оннан сонъ мен доьрт маьлекти коьрдим. Олар ер юзининъ доьрт шетинде турып, не ерге, не денъизге, не бир терекке ел эспесин деп, ердинъ доьрт елин бувып туратаган эдилер.
Оларга, не ер коьгоьленине, не бир туьрли оьсимликке, не де бир туьрли терекке зарар этпенъиз, тек, манълайларында Алла мухыры болмаган аьдемлерге зарар этинъиз деп, айтылган эди.