1 Козы етинши мухырды ашканда, коькте баьриси де тынды. Ярым саьатке дери тоьгеректи сессизлик бийледи.
Олар барып, кабырдынъ алдына саклавшыларды салдылар, кабырдынъ тасына да мухыр бастылар.
Такта Олтырувшыдынъ онъ колында иши де, тысы да язылган болып ети мухыр ман бегитилген колязба коьрдим.
Олар: «Китапты алып, онынъ мухырларын ашпага тийислисинъ. Неге десе Сен, курманлык болып, Оьз канынъ ман аьр ырувдан эм тилден, халктан эм миллеттен аьдемлерди Алла уьшин сатып алгансынъ.
Сонъ мен Козыдынъ ети мухырдынъ бириншисин ашканын коьрдим эм доьрт янувардынъ бириси коьк гуьрилдевине усаган тавысы ман: «Кел!» – дегенин эситтим.
Козы алтыншы мухырды ашканда, уьйкен ер сенъкилдев болганын коьрдим. Куьн, эшки юниннен согылып этилген кумаш пан ябылгандай, караланды, толган ай, кандай, (кызыл) болды.
Козы экинши мухырды ашканда, мен экинши янувардынъ: «Кел!» – дегенин эситтим.
Козы уьшинши мухырды ашканда, уьшинши янувардынъ: «Кел!» – дегенин эситтим эм карап, кара ат коьрдим. Онынъ уьстиндеги атлыдынъ колында шекки бар эди.
Козы доьртинши мухырды ашканда, мен доьртинши янувардынъ: «Кел!» – деген тавысын эситтим.
Козы бесинши мухырды ашканда, курман этилуьвши ердинъ туьбинде Алла соьзи эм оьзлерининъ эткен шаатлыгы уьшин оьлтирилгенлердинъ янларын коьрдим.