7 Козы доьртинши мухырды ашканда, мен доьртинши янувардынъ: «Кел!» – деген тавысын эситтим.
Олар барып, кабырдынъ алдына саклавшыларды салдылар, кабырдынъ тасына да мухыр бастылар.
Бириншиси – арсланга, экиншиси – оьгизге, уьшиншисининъ бети аьдемдикине усаган, доьртиншиси болса ушып бараяткан карагуска усаган эди.
Сонъ мен Козыдынъ ети мухырдынъ бириншисин ашканын коьрдим эм доьрт янувардынъ бириси коьк гуьрилдевине усаган тавысы ман: «Кел!» – дегенин эситтим.
Козы экинши мухырды ашканда, мен экинши янувардынъ: «Кел!» – дегенин эситтим.
Козы уьшинши мухырды ашканда, уьшинши янувардынъ: «Кел!» – дегенин эситтим эм карап, кара ат коьрдим. Онынъ уьстиндеги атлыдынъ колында шекки бар эди.