«Кайгы сага, Коразин! Кайгы сага, Бетсайда! Неге десе сизде болып озган куьдиретли ислер Тир мен Сидонда озган болсалар, олар коьптен бери эрегожа кийип, куьлде олтырып, тевбеге туьскен болар эдилер.
Юзбасшы эм оны ман бирге Исады саклаганлар ер сенъкилдегенин эм баьри болган затларды коьргенде, бек коркып: «Шынтылай да Бу Алладынъ Улы болган экен!» – дедилер.
Сол саьатлей уьйкен ер сенъкилдеви болды. Шахардынъ оннан бири шашылды, ети мынъ аьдеми оьлди; калганларды коркув бийледи эм олар коьктеги Аллады данъкладылар.
Сонъ ясынок-айындырыклар, коьк гуьрилдевлер, тавыслар шыктылар эм ер уьстинде аьдем яратылганнан бери болмаган, сондай бир уьйкен ер сенъкилдеви болды.
Маьлек колына савытты алып, курман этилуьвши ердинъ оты ман оны толтырып, ерге таслады. Сол саьатлей коьк гуьрилдевлер, уьйкен тавыслар эситилди, айындырык яркырады эм ер сенъкилдеди.