3 Сен неди кабыл этип алганынъды эм эситкенинъди эсинъе туьсир, сакла, тевбеге туьс. Эгер энди уяв турмасанъ, мен, карактай, сакламастан келермен, сенинъ уьстинъе кайсы саьатте келеегимди билмессинъ.
Соны ман сак болынъыз, уйкламанъыз, неге десе (сол заманнынъ) кайсы куьн, кайсы саьатте келеегин билмейсиз».
Сак болынъыз, уйкламанъыз, [дува этинъиз,] неге десе сол заманнынъ кашан келеегин билмейсиз.
Ол анъламастан келип, сизди уйклап яткан аьлде таппасын.
Сиз оьзинъиз бек яхшы билесиз: Раббийдинъ (кайтар) куьни, кеше уры келгендей болып, анъсыздан келеек.
Тимотей, Алладынъ сага сенип аманатлаганын сакла. Арам, бос соьзлерге, эм аьдемлердинъ янъылып «билим» деп аталатаганынынъ келиссиз ойларыннан тай.
Сен меннен эситкен дурыс соьзлерди, акыйкат окувдынъ уьлгиси этип, иманынъ ман эм Масих Исада болган суьюв мен берк тут.
Сол себепли биз туьз йолдан таймас уьшин, айлак та бек эс берип, эситкенимизге сак болмага керекпиз.
Мен энди де бу шатырымда туратаганда эсинъизди янъыртсам, туврадай, коьремен.
Суьйгенлерим, бу энди меним сизге экинши кере язып йибереятырган хатым. Бу хатларым ман эсинъизди янъыртып, сизди дурыс акылда турмага шакыраман.
Раббийдинъ куьни, урлакайдынъ кеше келгениндей, анъламастан келеек. Сол заманда коьклер куьшли шав-шув ман озаяк эм дуныядынъ баслапкы негизлери янып йойылаяк, соьйтип ер де, онынъ уьстиндеги баьри ислер де куьйдирилееклер.
«Мине Мен, карактай, сакламастан келеятырман: яланъаш юрмес эм уятлыгы коьринмес уьшин уяв турувшы эм кийимин уьстинде саклавшы – наьсипли!» (– дейди Иса.)
Мен келгенше, тек сол сизде болганды саклап турынъыз.
Солай этип кайдан йыгылганынъды эсинъе туьсир, тевбеге кайт, алдын эткен затларынъды эт. Солай болмаса, эгер тевбеге келмесенъ, касынъа келермен эм шырагынъды орныннан козгалтарман.
«Мине, тезден келеекпен! – (дейди Иса,) – сосы китаптынъ пайхамбарлык соьзлерине тынълаганлар – бактылы!»
Мен тез заманнан келермен; бирев тажынъды алып кетпестей, не затынъ бар болса, соны сакла.
Мен кимди суьемен, солардынъ бетине салып айтаман эм де азаплап уьйретемен. Соьйтип, шалыскыр бол эм тевбеге туьс.
Уяв тур, оьзинъде калган, оьлим аьлге еткерилген затларды беркит, неге десе эткен затларынънынъ Алламнынъ алдында толы болганын коьрмеймен.