Сосы зина этуьвши эм куьналы несилде ким Меннен эм Меним соьзимнен уялса, соннан Аьдем Улы да, Атасынынъ данъкы ман, кие маьлеклер мен бирге келгенде, уялаяк».
Атам, Мага бергенлеринъ Мен болган ерде Мени мен бирге болып, Сен Мага берген данъкты коьрсинлер деп тилеймен, неге десе Мени дуныя яратылганга дейим суьйгенсинъ.
Неге десе олар – уьйленмегенлер, каьхпелер мен айкаспай, оьзлерин кирлемей турганлар. Козы кайда барса, олар сонда барып, ызыннан юретаганлар, аьдемлер арасыннан Аллага эм Козыга тувнъгышлар болар уьшин сатып алынганлар.
Туьнлер энди болмаяклар, аьдемлерге не шыраклардынъ, не куьннинъ ярыгы керек болмаяк, неге десе Раббий Алла Оьзи олардынъ уьстинде ярыкланаяк эм олар оьмир оьмирге патшалык суьрееклер.
Тактынъ, доьрт янувардынъ эм тамадалардынъ ортасында сойылгандай болып турган бир Козы коьрдим. Онынъ ети муьйизи эм ети коьзи бар эди. Олар – Раббийдинъ буьтин ерге йиберген ети рухы.