1 Мен янъы коьк эм янъы ерди коьрдим. Алдынгы коьк пен ер йойылып кеткен эди, денъиз де энди йок эди.
Раббийдинъ куьни, урлакайдынъ кеше келгениндей, анъламастан келеек. Сол заманда коьклер куьшли шав-шув ман озаяк эм дуныядынъ баслапкы негизлери янып йойылаяк, соьйтип ер де, онынъ уьстиндеги баьри ислер де куьйдирилееклер.
Ама биз, Онынъ берген соьзине таянып, туврашылык туратаган янъы коьклерди эм янъы ерди телезип саклаймыз.
Мен денъиз ягасындагы кумда токталдым эм денъизден шыгаятырган ети баслы он муьйизли йырткышты коьрдим. Онынъ он муьйизинде бирер тажы бар эди, басларында ассылык атлары язылган эди.
Оннан сонъ мен уьйкен ак такты эм онда Олтырганды коьрдим. Онынъ каравыннан ер эм коьк каштылар, йойылып кеттилер.
Сол заманда такта Олтырган: «Мине, баьри затты янъы этемен!», а мага: «Яз, неге десе бу соьзлер сенимли эм акыйкат», – деди.
Коьк, колязбадай оралып, йойылды. Баьри тавлар эм араллар орынларыннан козгалдылар.