Ол заманда патша куллыкшыларына: „Онынъ колларын, аякларын байлап, тыс каранъалыкка тасланъыз. Онда аьдемлер йылап, тислерин кыршылдатаяклар“, – дейди.
Сол эки пайхамбардынъ оьлими дуныя яшавшыларын суьйинтеек, неге десе экеви оларды бек кыйнаган. Аьдемлер ойын-той этееклер, бир бирлерине савгалар йиберееклер.
Неге десе Алла Оьзининъ мырадын толтырув ойын патшалардынъ юреклерине салган. Соьйтип олар, Алладынъ соьзлери толганша, бир ниетли болып, патшалыкларын йырткышка берееклер.
Сол заманда куьшли бир маьлек, туьйирмен тастай уьйкен тасты алып, денъизге атты эм: «Сосындай аявсызлык пан уллы шахар Бабыл корланаяк эм оннан сонъ табылмаяк.