Неге десе Масих, аьдем колы ман ясалган, акыйкат кие орыннынъ тек бир уьлгиси болган кие орынга кирмеди. Ол, коьктинъ оьзине кирип, биз уьшин Алладынъ алдына барып суьелди.
Сога коьре, аспан эм онда яшаганлар, куванынъыз! Ерге эм денъизге – кайгы, неге десе уьстинъизге оьзине аз заман калганын билген, ашувдан кутырган ибилис туьскен!» – деди.
Тактан коьтеринки тавыс: «Мине Алладынъ меканы – аьдемлер арасында. Ол олардынъ арасында яшаяк. Олар Онынъ халкы болаяк, Алла Оьзи де олар ман бирге болып, Алласы болаяк.
Оннан сонъ караганымда коьрдим: мине коькте эсик ашылды. Сол алдынгы, мен оны эситкен, мени мен соьйлескен, зурнага усаган давыс айтты: «Мунда мин эм Мен сага муннан сонъ болмага тийислисин коьрсетейим».
Тактынъ тоьгерегинде тагы да йырма доьрт так бар эди; оларда йырма доьрт тамададынъ олтырып турганын коьрдим. Олар ак кийим кийген эдилер, басларында алтын тажлары бар эди.