4 куйрыгы ман аспаннан юлдызлардынъ уьштен бирин сыпырып алды да ерге атты. Аздаа бала табаяк хатыннынъ алдында, сабийи тувганлай, оны ютаяк болып, токталды.
Сиз оьз атанъыздыкы – ибилистикисиз. Атанъыздынъ излегенин этеек боласыз. Ибилис бастан аьдем оьлтируьвши болган, бир заманда да акыйкатлыктынъ ягы болмаган, неге десе онда бир дурыслык та йок. Алдаган вакытта тувган тилинде соьйлейди, неге десе ол оьтирикши эм оьтирикшидинъ атасы.
Мен коьрген йырткыш йолбарыска усай эди, аяклары – аювдыкындай, авызы болса арсландыкындай эди. Аздаа ога оьзининъ куьшин, тагын эм уллы аькимлигин берген эди.
Биринши маьлек зурнасын ойнатты. Сол саьатлей ер юзин кан карыскан буршак эм от сокты. Ер юзининъ уьштен бир кесеги, тереклердинъ уьштен бириси, коьк оьленнинъ оьзи де калмай, янып соьндилер.