7 Алла йолында барувда – (иман) кардашларынъыз бан ярасувлыкты; кардашларынъыз бан ярасувлыкта – суьювди коьрсетинъиз.
Бир биринъизди, кардашлардай, буьтин юрегинъиз бен суьйинъиз. Бир биринъизди сыйлавда базласынъыз.
Сонынъ уьшин, мырсатымыз болса, баьрисине де, боьтен де иманлыларга, ийгилик этеек.
Олардынъ баьрисининъ уьстине суьйимди косынъыз, неге десе толы бирлесуьвди байлаган – суьйим.
Раббий бизди сизге кайдай суьювге толтырган болса, сизди де бир биринъизге эм баьри аьдемлерге сондай суьювге толтырып байытсын.
Эш бирев де яманлыкка яманлык пан тоьлемесин, тек бир биринъизге эм баьрисине де дайым да ийгилик этпеге куьресинъиз.
(Иман) кардашларынъызга суьйиминъиз дайым болсын.
Акыйкатка тынълавлы болганынъыз бан оьзинъизди тазаладынъыз эм соьле, экиюзли болмай, кардашларынъызды суьймеге боласыз. Соьйтип те бир биринъизди ак юректен, яныплы суьйинъиз.
Баьрисине де тийислише оьрмет этинъиз, иман кардашларынъызды суьйинъиз, Алладан коркынъыз, императорды сыйланъыз.
Сонъына калганда баьринъиз де бир ойда турынъыз, бир биринъизге эс этинъиз, бир биринъизди кардаштай суьйинъиз, юмсак юрекли эм сабыр кылыклы болынъыз.
Биз оьлимнен яшавга коьшкенимизди билемиз, неге десе кардашларымызды суьемиз; (кардашын) суьймеген оьлимнинъ ишинде калар.
Суьювдинъ не зат болганын, Масихтинъ бизге Оьзининъ яшавын бергениннен анълаймыз. Биз де кардашларымыз уьшин янымызды бермеге керекпиз.
Масихтинъ бизге: «Аллады суьйген аьдем кардашын да суьйсин», – деген парызын алдык.