Сиз оьз атанъыздыкы – ибилистикисиз. Атанъыздынъ излегенин этеек боласыз. Ибилис бастан аьдем оьлтируьвши болган, бир заманда да акыйкатлыктынъ ягы болмаган, неге десе онда бир дурыслык та йок. Алдаган вакытта тувган тилинде соьйлейди, неге десе ол оьтирикши эм оьтирикшидинъ атасы.
Соьйтип, (дува этетаган) хатын-кызлардынъ да келисли кийим уялшанълык эм туьз акыл ман киювлерин суьемен. Шашын оьруьв мен, алтын ман, ынжы ман, бек баалы кийим мен тувыл,
Ама Раббий янымда болды, мен амалтын хабары толысынша билдирилсин эм оны баьри баска миллетлилер эситсин деп, мага куьш берди. Соны ман арсланнынъ авызыннан куткарылдым.
Сога коьре, аспан эм онда яшаганлар, куванынъыз! Ерге эм денъизге – кайгы, неге десе уьстинъизге оьзине аз заман калганын билген, ашувдан кутырган ибилис туьскен!» – деди.
Оларды алдаган ибилис десенъ отлы, коькиртли коьлге тасланды. Йырткыш эм ялган пайхамбар да онда. Олар кеше де, куьндиз де оьмирлер бойы азап шегееклер.