Балалар аьле де тувмай не ийгилик, не де яманлык этпеген заманларында, Алла Рабиятка: «Уьйкенинъ кишкейинънинъ кулы болаяк», – деген. Соьйтип, Алла эгизлерден бирин сайлаганы ман Оьзининъ мырады олардынъ этеек бир затына таянмаганын эм Оьзи кимди суьйсе, соны шакырганын коьрсетти.
Сонъында, кардашлар, айтайым: суьйининъиз! Яшавынъызды туьзетинъиз, насихатларымды кабыл этинъиз, бир ойлы болып, татымлыкта яшанъыз. Сол заманда суьйим эм татымлык беруьвши Алла сизи мен болар.
Алла биз эткен ислеримизге коьре болмай, Оьзининъ ниети эм шапагаты ман бизди куткарды эм Ога багысланган яшавга шакырды. Сол шапагат заманлар басланаяктан алдын бизге Масих Иса аркалы берилген эди,
Сол себепли Масих Алла ман халкы арасында янъы антласувдынъ туьзуьвшиси болды. Соьйтип, Алла шакырган аьдемлер Онынъ ваьде эткен яхшылыкларына ие боларлар. Оларды биринши антласувдынъ заманларында эткен куьналарыннан куткарар уьшин Масих, борышымызды тоьлеп, оьлди.
Оьз данъкы эм ийгилиги мен бизди Оьзине шакырган Алладынъ куьдиретиннен Оны билуьвимиз аркалы бизге яшамага эм Алла йолында бармага керегиннен аьр не зат та савгага берилген.