Сол заманда олар да: „Раббий! Биз Сени аш болып, не де сувсап, не де йолавшы болып, не де яланъаш болып, не де авырып, не де тутнакта болып кашан Сага ярдамласпаганмыз?“– деп айтаяклар.
Иса айтты: «Сенимли эм акыллы уьй юргистуьвшиси ким экен? Ол – бийи ыргатларына тамадалык этип, заманында оларга оьтпекти мардасы ман уьлестирмеге деп салган кул.
Аьше, бу ярдамды суьйип йибередилер. Оьзлери де оларга борышлылар: эгер дейим ювытлар баска миллетлилер мен рух байлыклары ман боьлискен болсалар, баска миллетлилер де ювытлардынъ ден муктажларын йок этип ярдамласпага тийислилер.
Ама буьгуьн ким болсам да, Алладынъ шапагаты аркалы болдым. Онынъ мага коьрсеткен шапагаты босына кетпеди; мен баьрисиннен де артык иследим. Элбетте, мен тувыл, Алладынъ шапагаты мени мен бирге иследи.
Мага берилген Алла шапагаты ман, аьр бир сулыплы курувшыдай, негиз салдым, иргелерин баскалар коьтередилер. Суьйткенде, аьр ким оьзининъ курылысына коьз салсын.
Аллага багысланган аьдемлердинъ баьрисиннен кишкей болсам да Алла мага шапагатын коьрсетти: мага Масихтинъ акылга сыймаслык байлыгынынъ Ийги Хабарын баска миллетлерге яймага