20 คนหนอคนเหย หมู่ต้านเป๋นใผเถิงเถียงพระเจ้า สิ่งตี้ถูกปั้นจะถามผู้ปั้นได้กา ว่า “เป๋นจาใดต้านปั้นข้าพเจ้าหื้อเป๋นจาอี้”
เฮามีสิทธิ์ตี้จะเยียะจาอี้กับสตางค์ของเฮา กาว่าเจ้าขอยย้อนเฮาใจ๋กว้างจาอั้นกา’
แต่พระเยซูอู้กับเขาว่า “ใผได้ตั้งเฮาเป๋นผู้ตัดสินความ กาว่าเป๋นคนแบ่งมรดกหื้อต้านกา”
ต้านเป๋นใผตี้จะตัดสินคนฮับใจ๊ของคนอื่น คนฮับใจ๊คนนั้นจะได้ดีกาว่าหล้มจ๋มก็อยู่ตี้นายของเขา เขาจะได้ดีแน่นอนย้อนองค์พระผู้เป๋นเจ้าเยียะหื้อเขาได้ดีได้
ย้อนจาอั้น บ่ว่าต้านจะเป๋นใผก็ต๋าม ถ้าต้านตัดสินคนอื่น ต้านก็บ่มีข้อแก้ตั๋วต่อพระเจ้าเลย เมื่อต้านตัดสินคนอื่น ต้านก็ได้ตัดสินลงโต้ษตั๋วเก่าแล้ว ย้อนว่าต้านก็เยียะอย่างเดียวกับเขาเหมือนกั๋น
แล้วต้านตี้ตัดสินคนตี้เยียะจาอั้น แต่ต้านก็ยังเยียะอย่างเดียวกับเขา ต้านกึ๊ดว่าต้านจะหนีก๋านลงโต้ษของพระเจ้าได้กา
เผียบเหมือนสล่าปั้นหม้อ เขาย่อมมีสิทธิ์เอาดินก้อนเดียวกั๋นปั้นถ้วยงามๆ ใบนึ่งสำหรับใจ๊ในงานมีเกียรติ แล้วปั้นถ้วยแหมใบนึ่งสำหรับใจ๊ก๋านธรรมดา
พระเจ้าก็มีสิทธิ์ตี้จะแสดงหื้อฮู้ว่าพระองค์โขดกับเยียะหื้อมนุษย์หันฤทธิ์อำนาจของพระองค์ก็ได้ แต่พระองค์ยังอดทนนักขนาดกับคนตี้เยียะหื้อพระองค์โขด เซิ่งสมควรได้ฮับความฉิบหายวายวอด
ไหนหมู่คนหลวก ไหนหมู่ธรรมาจ๋ารย์ ไหนหมู่นักปราชญ์สมัยนี้ พระเจ้าเยียะหื้อหันแล้วบ่ใจ้กา ว่าปั๋ญญาของโลกนี้มันง่าว
คนตี้เป๋นเมีย จะฮู้ได้จาใดว่าต้านจะจ้วยผัวหื้อรอดป๊นบาปโต้ษบ่ได้ กับคนตี้เป๋นผัวจะฮู้ได้จาใดว่าต้านจะจ้วยหื้อเมียรอดป๊นบาปโต้ษบ่ได้
กับก๋านเถียงกั๋นเป๋นประจ๋ำในหมู่คนตี้ใจ๋ทรามกับบิ่นหลังต๋ำความจริง เขากึ๊ดว่าก๋านยำเก๋งพระเจ้าจะเยียะหื้อเป๋นคนรวย
ในบ้านหลังหลวงบ่ใจ้มีก้าของใจ๊ตี้แป๋งจากคำกาว่าเงินเต้าอั้น แต่ยังมีของใจ๊ตี้แป๋งจากไม้กาว่าดินเหนียวตวย บางอย่างก็ใจ๊สำหรับโอกาสพิเศษ แต่บางอย่างก็ใจ๊สำหรับงานประจ๋ำวัน
สอนหมู่ขี้ข้าหื้อยอมฟังเจ้านายของต๋นกู้เรื่อง กับเยียะหื้อเจ้านายปอใจ๋ บ่ดีเถียงเปิ้น
คนง่าวเหย ต้านใค่อยากหื้อข้าพเจ้าเยียะหื้อฮู้ก่อ ว่าความเจื้อตี้บ่ได้เยียะต๋ามนั้น บ่มีประโยชน์เลย