โรม 7:7 - พระคริสตธรรมคัมภีร ภาคพันธสัญญาใหม

⁷ ถ้า​จาอั้น​หมู่​เฮา​จะ​ว่า​จาใด จะ​ว่า​บท​บัญญัติ​คือ​บาป​กา บ่ใจ้​จาอั้น​แน่นอน ถ้า​บ่มี​บท​บัญญัติ​ข้าพเจ้า​ก็​บ่ฮู้​ว่า​อะหยัง​เป๋น​บาป​พ่อง ข้าพเจ้า​จะ​บ่ฮู้​เลย​ว่า​ก๋าน​โลภ​นั้น​ผิด​ถ้า​บท​บัญญัติ​บ่ได้​เขียน​ว่า “ห้าม​โลภ”

โรม 7:7 Iomraidhean Croise

มัทธิว 5:28

แต่​เฮา​จะ​บอก​ต้าน​ว่า ถ้า​ต้าน​ผ่อ​แม่ญิง​แล้ว​กึ๊ด​ใน​ตาง​บ่ดี ต้าน​ก็​ได้​หลง​ผิด​เป๋น​จู๊​ตาง​ใจ๋​กับ​แม่ญิง​คน​นั้น​แล้ว

ลูก๋า 12:15

แล้ว​พระองค์​ก็​อู้​กับ​คน​ตังหลาย​ว่า “จง​หละวัง​หื้อ​ละ​เว้น​ก๋าน​โลภ​ตึง​หมด​เหีย ย้อน​ว่า​จีวิต​ของ​คน​เฮา​บ่ได้​ขึ้น​อยู่​กับ​ก๋าน​มี​สิ่ง​ของ​นักๆ”

ลูก๋า 20:16

เขา​ก็​จะ​มา​ฆ่า​หมู่​คน​เจ้า​สวน​หมู่​นั้น​เหีย แล้ว​เอา​สวน​องุ่น​นั้น​ไป​หื้อ​คน​อื่น​เจ้า​ต่อ” คน​ตังหลาย​เมื่อ​ได้ยิน​จาอั้น​ก็​อู้​กั๋น​ว่า “บ่ดี​หื้อ​เป๋น​จาอั้น​เต๊อะ”

กิจก๋าน 20:33

“ข้าพเจ้า​บ่เกย​กึ๊ด​ขี้โลภ​ใค่​ได้​เงิน​คำ​กาว่า​เสื้อผ้า​ของ​ใผ​เลย

โรม 13:9

บท​บัญญัติ​มี​ว่า “ห้าม​เป๋น​จู๊​ผัว​เมีย​เปิ้น ห้าม​ฆ่า​คน ห้าม​ลัก​ของ ห้าม​โลภ” ข้อ​หมู่​นี้​ตึง​ข้อ​อื่นๆ ก็​รวม​อยู่​ใน​ข้อ​เดียว​นี้ คือ “จง​ฮัก​เปื้อน​บ้าน​เหมือน​ฮัก​ตั๋ว​เก่า”

โรม 3:20

ย้อน​ว่า​ใน​สายต๋า​ของ​พระเจ้า บ่มี​ใผ​เป๋น​คน​ตี้​ถูกต้อง​ต๋าม​ธรรม​ได้​โดย​ก๋าน​เยียะ​ต๋าม​บท​บัญญัติ ย้อน​สิ่ง​ตี้​เขียน​ใน​บท​บัญญัติ​เยียะ​หื้อ​หมู่​เฮา​ฮู้​ว่า​เฮา​เป๋น​คน​บาป

โรม 3:5

แต่​ถ้า​เฮา​เยียะ​บ่ดี แล้ว​เยียะ​หื้อ​หัน​เถิง​ความ​ยุติธรรม​ของ​พระเจ้า​ชัด​ขึ้น เฮา​จะ​ว่า​จาใด เมื่อ​พระเจ้า​ลงโต้ษ​เฮา เฮา​จะ​อู้​ว่า​พระเจ้า​บ่ยุติธรรม​จาอั้น​กา (​ข้าพเจ้า​อู้​อย่าง​คน​ทั่วไป​)

โรม 4:1

ถ้า​จาอั้น​เฮา​จะ​ว่า​จาใด​เกี่ยวกับ​อับราฮัม​ป้อ​อุ๊ย​แม่​หม่อน​ของ​เฮา

โรม 4:15

บท​บัญญัติ​มี​แต่​จะ​เยียะ​หื้อ​พระเจ้า​โขด​เต้าอั้น ย้อน​คน​เยียะ​ผิด​บท​บัญญัติ​เจื่อๆ แต่​ถ้า​ตี้​ไหน​บ่มี​กฎ ตี้​หั้น​ก็​บ่มี​ก๋าน​เยียะ​ผิด​กฎ

โรม 5:20

เมื่อ​มี​บท​บัญญัติ ก็​เยียะ​หื้อ​คน​เยียะ​บาป​นัก​ขึ้น แต่​เมื่อ​มี​ก๋าน​เยียะ​บาป​นัก​ขึ้น​ตี้​ไหน พระคุณ​ของ​พระเจ้า​ก็​มี​นัก​ขึ้น​เหลือ​นั้น​ตี้​หั้น

โรม 6:15

ถ้า​จาอั้น​จะ​ว่า​จาใด เฮา​จะ​เยียะ​บาป​ย้อน​บ่ได้​อยู่​ใต้​บท​บัญญัติ แต่​อยู่​ใต้​พระคุณ​จาอั้น​กา บ่ใจ้​เน่อ

โรม 7:11

บาป​ได้​ฉวย​โอกาส​ใจ๊​บท​บัญญัติ​นั้น​จุล่าย​ข้าพเจ้า กับ​เยียะ​หื้อ​ข้าพเจ้า​ต้อง​ต๋าย

โรม 7:13

ถ้า​จาอั้น​สิ่ง​ดี​นั้น​เยียะ​หื้อ​ข้าพเจ้า​ต้อง​ต๋าย​กา บ่ใจ้​จาอั้น​แน่นอน แต่​เป๋น​บาป​ตี้​ใจ๊​สิ่ง​ดี​นั้น​เยียะ​หื้อ​ข้าพเจ้า​ต้อง​ต๋าย เปื้อ​เยียะ​หื้อ​หัน​ว่า​บาป​เป๋น​จาใด แล้ว​บท​บัญญัติ​ก็​เยียะ​หื้อ​ข้าพเจ้า​ฮู้​ว่า​บาป​เป๋น​สิ่ง​บ่ดี​ขนาด

โรม 7:5

ตะก่อน​ต๋อน​หมู่​เฮา​ใจ๊​จีวิต​ต๋าม​สันดาน​บาป บท​บัญญัติ​ก็​กระตุ้น​ตั๋ณหา​ตี้​อยู่​ใน​ตั๋ว​หื้อ​เยียะ​สิ่ง​บ่ดี เซิ่ง​จะ​นำ​หมู่​เฮา​ไป​เถิง​ความ​ต๋าย

โรม 7:8

แต่​บาป​ก็​ฉวย​โอกาส​ใจ๊​บท​บัญญัติ​ข้อ​นั้น​กระตุ้น​หื้อ​เกิด​ความ​โลภ​กู้​อย่าง​ใน​ตั๋ว​ข้าพเจ้า ย้อน​ว่า​ถ้า​บ่มี​บท​บัญญัติ บาป​ก็​บ่มี​อำนาจ

1 โครินธ์ 15:56

ปิ๊ด​ของ​ความ​ต๋าย​ก็​คือ​บาป กับ​อำนาจ​ของ​บาป​มา​จาก​บท​บัญญัติ

เอเฟซัส 5:3

หมู่​ต้าน​ตี้​เป๋น​คน​ของ​พระเจ้า ก็​บ่สมควร​ตี้​จะ​ยุ่ง​เกี่ยว​กับ​เรื่อง​ก๋าน​เยียะ​บาป​ตาง​เพศ ก๋าน​ลามก กับ​ก๋าน​โลภ แม้แต่​อู้​เถิง​ก็​ห้าม​เลย

โคโลสี 3:5

ย้อน​จาอั้น​หื้อ​ก๋ำจัด​สันดาน​บาป​ใน​ตั๋ว​ต้าน​เหีย ยก​ตั๋วอย่าง ก๋าน​เยียะ​บาป​ตาง​เพศ ลามก ตั๋ณหา เรื่อง​บ่ดี​ต่างๆ กับ​ความ​โลภ​เซิ่ง​เป๋น​เหมือน​ก๋าน​นับถือ​ฮูป​เคารพ

1 เธสะโลนิก๋า 4:5

บ่ใจ้​เยียะ​ต๋าม​กิเลส​ตั๋ณหา​เหมือน​อย่าง​คน​ต่างจ้าด​ตี้​บ่ฮู้จัก​พระเจ้า

ฮีบรู 7:19

ย้อน​บท​บัญญัติ​ของ​โมเสส​บ่ได้​เยียะ​หื้อ​อะหยัง​สมบูรณ์​แบบ​เลย แต่​ต๋อน​นี้​เฮา​ได้​ฮับ​ความ​หวัง​ตี้​ดี​เหลือ​ตะก่อน เซิ่ง​โดย​ความ​หวัง​นี้​เฮา​จึง​เข้า​ใก้​พระเจ้า​ได้