10 เมื่อข้าพเจ้าอธิษฐานกู้เตื้อ ข้าพเจ้าขอว่า ถ้าพระเจ้าเปิงใจ๋ ข้าพเจ้าจะได้ไปแอ่วหาหมู่ต้าน
แต่ก่อนตี้เปาโลจะลาหมู่เขาไป ต้านบอกว่า “ถ้าเป๋นความต้องก๋านของพระเจ้า ข้าพเจ้าจะปิ๊กมาหาต้านตังหลายแหม” แล้วเปาโลก็ลงเฮือออกจากเมืองเอเฟซัส
หลังจากเรื่องตี้เกิดขึ้นหมู่นี้เสี้ยงสุดลงแล้ว เปาโลก็ตัดสินใจ๋จะเตียวตางผ่านแคว้นมาซิโดเนียกับแคว้นอาคายา แล้วจะลวดไปกรุงเยรูซาเล็ม ต้านอู้ว่า “หลังจากข้าพเจ้าไปกรุงเยรูซาเล็มแล้ว จะต้องไปกรุงโรมตวย”
เมื่ออ้อนวอนเปาโลบ่ได้ผล หมู่เฮาก็ปากั๋นเลิก แล้วบอกว่า “ขอหื้อเป๋นไปต๋ามความต้องก๋านขององค์พระผู้เป๋นเจ้าก็แล้วกั๋น”
ข้าพเจ้ามั่นใจ๋ว่า เมื่อข้าพเจ้ามาหาหมู่ต้าน จะนำปอนของพระคริสต์มาหื้อต้านตังหลายอย่างเต๋มตี้
จดหมายฉบับนี้จากข้าพเจ้าเปาโลผู้ตี้พระเจ้าได้เลือกฮ้องมาเป๋นอัครทูตของพระเยซูคริสต์ กับจากโสสเธเนสปี้น้องผู้เจื้อของเฮา
แต่ถ้าเป๋นความต้องก๋านของพระเจ้าแล้ว ข้าพเจ้าจะมาหาหมู่ต้านเวยๆ นี้ แล้วข้าพเจ้าจะได้ฮู้ว่าคนหยิ่งผยองหมู่นี้มีก้ากำอู้บ่ดาย กาว่า มีฤทธิ์อำนาจตี้มาจากพระเจ้าแต๊ๆ
บ่ดีฮ้อนใจ๋ในเรื่องใดๆ เลย แต่ในกู้สถานก๋ารณ์ หื้อขอจากพระเจ้าในสิ่งตี้ต้านต้องก๋านด้วยก๋านอธิษฐาน ก๋านอ้อนวอน กับก๋านขอบพระคุณ
หมู่เฮาใค่มาแอ่วหาต้าน ส่วนข้าพเจ้าเปาโลก็ฮิจะไปแอ่วหาต้านวันแล้ววันเล่า แต่ซาต๋านก็ขัดขวางไว้
แหมอย่างนึ่ง ขอเกียมตี้พักไว้หื้อข้าพเจ้าตวย ย้อนข้าพเจ้าหวังว่าพระเจ้าจะส่งข้าพเจ้าปิ๊กไปหาต้านตังหลายต๋ามกำอธิษฐานของหมู่ต้าน
ข้าพเจ้าอ้อนวอนต้านแต๊ๆ ว่า หื้ออธิษฐานเผื่อข้าพเจ้า เปื้อข้าพเจ้าจะได้ปิ๊กมาหาต้านแหมเวยๆ นี้
หมู่ต้านสมควรจะอู้ว่า “ถ้าเป๋นความต้องก๋านขององค์พระผู้เป๋นเจ้า เฮาก็จะมีจีวิตอยู่ แล้วเยียะสิ่งนั้นสิ่งนี้”