11 แล้วข้าพเจ้าหันบัลลังก์ใหญ่สีขาวกับพระเจ้าผู้ตี้นั่งอยู่บนบัลลังก์นั้น เมื่อพระองค์มาป๋ากฏ แผ่นดินโลกกับสวรรค์ก็หายไปบ่เหลือฮอยหื้อใผหันแหมเลย
เฮาบอกหื้อเจ้าฮู้ว่า ในวันตัดสินลงโต้ษบาปนั้น เมืองไทระกับเมืองไซดอนจะมีโต้ษเบาเหลือหมู่เจ้าแหม
ต๊องฟ้ากับโลกจะยุบหายไป แต่ถ้อยกำของเฮาจะบ่สูญหายไปเลย
“เมื่อบุตรมนุษย์จะปิ๊กมาโดยรัศมีอันยิ่งใหญ่ฮ่วมกับหมู่ทูตสวรรค์ พระองค์จะนั่งบนบัลลังก์ตี้เต๋มไปด้วยรัศมีตี้มาจากสวรรค์
แต่ย้อนใจ๋ของต้านแข็งล้ำไปบ่ยอมกลับใจ๋จากบาป ต้านจึงสะสมโต้ษสำหรับตั๋วเก่าเอาไว้ในวันตี้พระเจ้าจะเปิดเผยว่าพระองค์โขดแล้วจะตัดสินอย่างยุติธรรม
แล้วโดยถ้อยกำเดียวกั๋นนั้น พระเจ้าสั่งหื้อเก็บฮักษาต๊องฟ้ากับแผ่นดินโลกตี้ยังเหลืออยู่บ่าเดี่ยวนี้ไว้หื้อไฟเผาในวันตัดสินลงโต้ษบาป กับคนตี้บ่ยำเก๋งพระเจ้าจะถูกทำลายไปเหีย
ฝ่ายมังกรก๊าน มันกับหมู่ตี้ติดต๋ามจึงอยู่บนสวรรค์บ่ได้แหมต่อไป
หมู่เกาะตังหลายก็หายไปหมด ดอยตังหลายก็เซาะหาบ่ปะ
แล้วข้าพเจ้าหันสวรรค์เปิดออก มีม้าสีขาวตั๋วนึ่ง ผู้ตี้ขี่ม้านั้นมีจื้อว่า ซื่อสัตย์เตี้ยงแต๊ ย้อนพระองค์ได้ตัดสินลงโต้ษกับเยียะสงครามต๋ามความยุติธรรม
ต้านได้ยับมังกรใหญ่ตี้เป๋นงูโบราณ ตี้ฮ้องกั๋นว่า มารกาว่าซาต๋าน แล้วเอาเจื้อกเหล็กล่ามมันไว้นึ่งปันปี๋
หลังจากนั้น ข้าพเจ้าหันสวรรค์ใหม่กับโลกใหม่ ย้อนว่าสวรรค์เก่ากับโลกเก่านั้นหายไปแล้ว กับบ่มีทะเลแหมต่อไป
หลังจากนั้น ผู้ตี้นั่งอยู่บนบัลลังก์อู้ว่า “ผ่อนี่เต๊อะ เฮาก่ำลังสร้างกู้สิ่งกู้อย่างขึ้นมาใหม่” กับอู้แหมว่า “เขียนเรื่องนี้ไว้ ย้อนกำอู้หมู่นี้เจื้อถือได้เป๋นเรื่องแต๊”
ตันใดนั้น พระวิญญาณบริสุทธิ์ได้ดลใจ๋ข้าพเจ้า แล้วข้าพเจ้าก็หันบัลลังก์ในสวรรค์กับมีผู้นึ่งนั่งอยู่บนนั้น
ต๊องฟ้าก็หายไปเหมือนหนังสือม้วนตี้กิ๊กเก็บไว้ ดอยกับเกาะตังหลายก็ย้ายไปจากตี้เก่า