16 กับอู้ว่า ‘ฉิบหาย ฉิบหายแต๊ๆ สำหรับเมืองตี้ยิ่งใหญ่ ตี้เกยเอาผ้าลินินอย่างดี ผ้าสีม่วง กับผ้าสีแดงสด คำ เพชรพลอย กับไข่มุก มาแต่งหย้อง
จากนั้นพระวิญญาณดลใจ๋ข้าพเจ้า แล้วทูตสวรรค์องค์นั้นปาข้าพเจ้าไปตี้ดินแดนทุรกั๋นดาร ตี้หั้นข้าพเจ้าหันแม่ญิงคนนึ่งนั่งอยู่บนสัตว์ฮ้ายสีแดงสดตั๋วนั้น บนตั๋วสัตว์ฮ้ายนั้นมีจื้อต่างๆ ตี้ดูแควนพระเจ้าเต๋มไปหมด สัตว์ตั๋วนี้มีเจ็ดหัวสิบเขา
แม่ญิงคนนั้นใส่เสื้อผ้าสีม่วงกับสีแดงสด ตั๋วนางแต่งหย้องด้วยคำ เพชรนิลจินดากับไข่มุก ในมือของนางมีถ้วยคำตี้มีสิ่งน่าขี้จ๊ะกับสิ่งสกปรกเต๋มไปหมดจากก๋านล่วงประเวณีของนาง
เมื่อหมู่เขาหันควันไฟจากก๋านเผาเมืองนั้น หมู่เขาอู้ว่า ‘บ่มีเมืองไหนตี้เกยเป๋นเหมือนเมืองอันยิ่งใหญ่นี้’
หมู่เขาจะเอาขี้ฝุ่นใส่หัวของเขากับไห้หอนวอนตุ๊กว่า ‘ฉิบหาย ฉิบหายแต๊ๆ สำหรับเมืองอันยิ่งใหญ่ กู้คนตี้มีเฮือเตียวทะเลนั้น ก็ร่ำรวยมาจากความมั่งคั่งของเมืองนี้ แต่บ่าเดี่ยวนี้มันถูกทำลายลงภายในจั้วโมงเดียว