11 “หมู่ป้อก๊าในโลกจะไห้หุยกับโศกเศร้าย้อนเมืองนั้น ย้อนบ่มีใผซื้อสินก๊าของหมู่เขาแหมต่อไป
“แต่บ่มีใผสนใจ๋สักคน ต่างคนต่างไปเยียะก๋านของตั๋วเหีย คนนึ่งไปเยียะไฮ่เยียะนา แหมคนนึ่งก็ไปก๊าขายเหีย
พระองค์ก็ว่าหื้อคนขายนกก๋าแก๋ว่า “ขนคัวออกไปหื้อหมด ห้ามมาเยียะบ้านพระบิดาของเฮาหื้อก๋ายเป๋นกาด”
โดยความโลภของหมู่เขา หมู่เขาจะแต่งเรื่องขึ้นมาสอนเปื้อหาผลประโยชน์จากหมู่ต้าน กำตัดสินลงโต้ษหมู่เขาตี้ได้บอกไว้เมินมาแล้วนั้นก็พร้อมอยู่แล้ว กับความฉิบหายตี้จะเกิดกับหมู่เขาก็ก่ำลังจะมาเวยๆ นี้
หมู่ป้อก๊าตี้ร่ำรวยจากก๋านขายสินก๊าหื้อกับเมืองนั้น จะยืนอยู่ห่างๆ ย้อนกั๋วตี้จะได้ฮ่วมในความเจ็บปวดทรมานตี้เมืองนั้นได้ฮับ หมู่เขาจะไห้หอนวอนตุ๊ก
สวรรค์เหย ขอหื้อดีใจ๋กับสิ่งตี้เกิดขึ้นกับเมืองนั้น คนของพระเจ้า กับหมู่อัครทูต ตึงหมู่ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าจงดีใจ๋เต๊อะ ตี้พระองค์ตัดสินลงโต้ษเมืองนั้น ย้อนสิ่งตี้เมืองนั้นได้เยียะกับหมู่เจ้า’ ”
จะบ่มีแสงสว่างของโกมไฟส่องแสงในตั๋วเจ้าแหมเหมือนกั๋น จะบ่ได้ยินเสียงของเจ้าบ่าวกับเจ้าสาวในเจ้าแหม สิ่งหมู่นี้จะเกิดขึ้นกับเจ้าย้อนหมู่ป้อก๊าของเจ้า ได้เป๋นผู้ยิ่งใหญ่ในโลก กับย้อนเจ้าใจ๊เวทมนตร์กาถาของเจ้าหลอกลวงจ้าดต่างๆ
ย้อนเมืองนั้นเยียะหื้อกู้จ้าดกิ๋นเหล้าองุ่น ของราคะตั๋ณหาตี้จะล่วงประเวณีกับเมืองนั้น กษัตริย์ตังหลายในโลกได้ล่วงประเวณีกับเมืองนั้น ป้อก๊าตังหลายในโลกก็ร่ำรวยนักขึ้นจากความมั่งคั่ง กับความฟุ่มเฟือยของเมืองนั้น”
“กษัตริย์ตังหลายในโลกตี้ได้ล่วงประเวณีกับเมืองนั้น กับฮ่วมในความมั่งคั่งฟุ่มเฟือยของเมืองนั้น จะไห้หอนวอนตุ๊กเมื่อหมู่เขาหันควันไฟตี้เผาไหม้เมืองนั้น