22 ผีเกยเยียะหื้อตกน้ำตกไฟเจื่อๆ เปื้อจะฆ่าหื้อต๋าย ถ้าต้านสามารถจ้วยได้ ก็ขออินดูจ้วยน่อยเต๊อะ”
พระเยซูก็ฟั่งยื่นมือจั๊กตั๋วเขาไว้อู้ว่า “ต้านมีความเจื้อหน้อยแต๊ๆ สงสัยเยียะหยัง”
อู้ว่า “พระองค์เจ้าข้า ขอโผดอินดูลูกบ่าวของข้าพเจ้าตวยเต๊อะ เขาเป๋นโรคลมบ้าหมู ตุ๊กทรมานขนาด เกยตกน้ำตกไฟเจื่อๆ
พระเยซูอินดูเขา ก็เลยเอามือจิตี้แก่นต๋าของเขา เขาตึงสองก็ผ่อหันบ่าเดี่ยวนั้นเลย แล้วเขาก็ตวยพระองค์ไป
ต๋อนนั้นมีคนนึ่งเป๋นขี้ตู้ด มาคุกเข่าไหว้ต่อหน้าพระองค์ อู้ว่า “พระองค์เจ้าข้า ถ้าพระองค์ใค่จ้วยข้าพเจ้าหื้อหาย ข้าพเจ้าก็จะหายแน่ๆ”
เมื่อพระเยซูเข้าไปในเฮือนแล้ว คนต๋าบอดตึงสองคนก็ตวยเข้าไป พระองค์ถามเขาว่า “ต้านตึงสองเจื้อว่าเฮาจะเยียะหื้อต๋าของต้านผ่อหันได้จาอั้นกา” คนต๋าบอดสองคนนั้นตอบว่า “ต้านครับ เฮาเจื้อแต๊ๆ”
พระองค์บ่ยอมหื้อเขาไป แต่บอกเขาว่า “ปิ๊กไปบ้านเหีย แล้วเล่าหื้อหมู่เขาฟังเถิงก๋านใหญ่ตี้องค์พระผู้เป๋นเจ้าได้เยียะต่อเจ้ากับความเมตต๋าตี้พระองค์โผดหื้อเจ้า”
พระเยซูก็ถามป้อของหละอ่อนคนนั้นว่า “ผีเยียะหื้อเป๋นจาอี้มาเมินแล้วกา” ป้อก็ตอบว่า “เป๋นตั้งแต่เมื่อหน้อยๆ มาแล้ว
พระเยซูอู้กับป้อหละอ่อนคนนั้นว่า “ ‘ถ้าจ้วยได้’ อี้กา ถ้าใผเจื้อ กู้อย่างก็เป๋นไปได้สำหรับเขา”
เมื่อพระเยซูหันแม่ของป้อจายคนนั้น พระองค์มีใจ๋อินดูนาง อู้ว่า “บ่ต้องไห้เน่อ”