22 เมื่อพระเยซูตึงหมู่สาวกมาแผวเมืองเบธไซดา มีคนปาคนต๋าบอดคนนึ่งมาอ้อนวอนขอพระองค์ฮักษาเขาหื้อหาย
“ความฉิบหายก็จะเกิดกับเมืองโคราซินกับเมืองเบธไซดา ถ้าเฮาไปเยียะก๋านอัศจ๋รรย์แบบเดียวกั๋นนี้ตี้เมืองไทระกับเมืองไซดอน คนตังหลายตี้หั้นก็จะกลับใจ๋จากบาป ปากั๋นนุ่งผ้ากระสอบกับเอาขี้เต้าผุกใส่หัวตั๋วเก่าไปเมินแล้ว
เปื้ออ้อนวอนขอหยุบตี๋นเสื้อของพระองค์เต้าอั้นก็ปอแล้ว ใผตี้ได้หยุบตี๋นเสื้อคุมของพระองค์ก็หายป่วยกั๋นหมดกู้คน
พระองค์ก็หยุบมือของนาง นางก็หายจากไข้ แล้วนางลุกขึ้นฮับใจ๊ผ่อกอยพระองค์
พระเยซูก็ยื่นมือไปหยุบป้อจายคนนั้นแล้วอู้ว่า “เฮาใค่จ้วย จงหายโรคเต๊อะ” แล้วเขาก็หายเป๋นขี้ตู้ดบ่าเดี่ยวนั้นเลย
พระเยซูเอามือจิตี้แก่นต๋าของคนตึงสอง อู้ว่า “หื้อเป๋นไปต๋ามตี้ต้านเจื้อเต๊อะ”
มีป้อจายสี่คนจ้วยกั๋นหามคนง่อยคนนึ่งมาหาพระองค์
ย้อนในวันนั้นพระองค์ได้ฮักษาคนจ๋ำนวนนักหื้อหาย คนเป๋นพยาธิพะยำต่างๆ ก็ยัดยู้กั๋นเข้ามาเปื้อจะหยุบจะก๋ำพระองค์ แล้วจะหายโรค
หลังจากนั้นสักกำ พระเยซูก็บอกหื้อหมู่สาวกของพระองค์ลงเฮือข้ามฟากไปเมืองเบธไซดาก่อน ส่วนพระองค์ยังอยู่ตี้หั้น เปื้อส่งคนตังหลายปิ๊กบ้าน
“ความฉิบหายก็จะเกิดกับเมืองโคราซิน เมืองเบธไซดา ย้อนถ้าเฮาไปเยียะก๋านอัศจ๋รรย์แบบเดียวกั๋นนี้ตี้เมืองไทระกับเมืองไซดอน คนตังหลายตี้หั้นก็จะกลับใจ๋จากบาป ปากั๋นนุ่งผ้ากระสอบ นั่งลงเอาขี้เต้าผุกใส่หัวตั๋วเก่าไปเมินแล้ว
เมื่อหมู่อัครสาวกปิ๊กมาแล้ว เขารายงานพระเยซูเรื่องตี้หมู่เขาได้เยียะ พระองค์ก็ปาหมู่เขาแหละออกจากคนนัก ไปตังเมืองเบธไซดา
ฟีลิปเป๋นคนเมืองเบธไซดา เหมือนอันดรูว์กับเปโตร
แล้วหมู่เขาก็ไปหาสาวกของพระเยซูคนนึ่ง จื้อ ฟีลิป ตี้มาจากหมู่บ้านเบธไซดาในแคว้นกาลิลี แล้วก็ขอฟีลิปว่า “ต้านครับ เฮาใค่ปะพระเยซู”