2 หลังจากตี้พระเยซูขึ้นจากเฮือ ก็มีป้อจายคนนึ่งออกมาจากอุโมงค์ฝังศพเข้ามาหาพระองค์ เขาโดนผีฮ้ายเข้า
แล้วจู่ๆ ก็มีป้อจายคนนึ่งในธรรมศาลานั้นตี้มีผีฮ้ายเข้า
ผีฮ้ายก็เยียะหื้อป้อจายคนนั้นดิ้นโจ่งดิ้นจ่างกับฮ้องเสียงดัง แล้วก็ออกจากตั๋วเขาไป
ตี้พระเยซูอู้จาอั้นก็ย้อนว่า หมู่เขาปากั๋นหาว่าพระองค์มีผีฮ้ายเข้า
พระองค์ก็เลยสั่งหมู่สาวกเกียมเฮือลำนึ่งหื้อ เปื้อกั๋นคนหมู่นั้นบ่หื้อมายัดยู้พระองค์
พระเยซูสั่งสอนตี้ฮิมทะเลสาบแหม มีคนจ๋ำนวนนักปากั๋นมาหลุ้มพระองค์ พระองค์ก็ลงไปนั่งอยู่ในเฮือลอยฮิมฝั่ง ส่วนคนตังหลายยืนฟังอยู่บนต๋าฝั่ง
หมู่เขาก็ลาคนตังหลาย ปากั๋นลงเฮือกับพระองค์ตี้นั่งในเฮืออยู่แล้ว แล้วปาพระองค์ไป มีเฮือหลายลำตวยไป
พระเยซูลงเฮือปิ๊กไปแหมฝั่งของทะเลสาบ หมู่คนจ๋ำนวนนักมาแวดพระองค์ตี้ฮิมฝั่งทะเลสาบนั้น
ป้อจายคนนั้นอยู่ต๋ามอุโมงค์ฝังศพ บ่มีใผมัดเขาไว้ได้แหมแล้ว ขนาดเอาเจื้อกเหล็กล่ามไว้ยังบ่อยู่
เขาอู้จาอี้ย้อนพระเยซูสั่งว่า “ไอ่ผีฮ้าย จงออกจากคนนั้นเหีย”
มีแม่ญิงคนนึ่ง ลูกสาวของนางถูกผีฮ้ายเข้า เมื่อฮู้ข่าวเถิงเรื่องพระเยซู นางก็เข้ามา แล้วไหว้ตี้ตี๋นของพระองค์
เมื่อพระองค์ขึ้นฝั่ง มีคนนึ่งออกมาจากเมืองมาปะพระองค์ คนนั้นมีผีเข้าอยู่ บ่ได้นุ่งเสื้อนุ่งผ้า บ่ได้อยู่กับบ้านกับเฮือน อยู่ต๋ามอุโมงค์ฝังศพมาเมินแล้ว
เมื่อหละอ่อนคนนั้นก่ำลังมา ผีฮ้ายก็เยียะหื้อเขาจั๊กดิ้นจั๊กงอ แต่พระเยซูสั่งผีฮ้ายนั้นหื้อออกมา กับฮักษาหละอ่อนหื้อหายเป๋นปกติ แล้วหื้อป้อของเขาฮับไป