20 จากนั้นพระองค์ก็ปิ๊กบ้าน มีหมู่คนมายืนออกั๋นอยู่ตี้บ้านหั้นแหม จ๋นเยียะหื้อพระเยซูตึงหมู่สาวกสิบสองคนบ่มีเวลากิ๋นข้าวกิ๋นน้ำ
แต่เมื่อป้อจายคนนี้ออกไปแล้ว ก็เล่าหื้อคนตังหลายฟังจ๋นฮู้กั๋นไปใคว่หมด เยียะหื้อพระเยซูเข้าไปในเมืองอย่างเปิดเผยบ่ได้ พระองค์ก็ต้องหลบอยู่นอกเมือง แต่ก็ยังมีคนนักขนาดจากกู้หนกู้แห่งหลั่งไหลมาหาพระองค์
ต่อมาแหมสองสามวัน พระเยซูเข้าไปในเมืองคาเปอรนาอุมแหม จาวบ้านจาวเมืองฮู้ข่าวว่าพระองค์ปิ๊กมาอยู่บ้านตี้เกยอยู่แล้ว
กับยูดาส อิสคาริโอท ต๋อนเมื่อลูนคนนี้ได้หักหลังพระเยซู
พระเยซูไปทะเลสาบกาลิลีกับหมู่สาวก แล้วมีคนนักขนาดตวยพระองค์ไป ตึงคนตี้มาจากแคว้นกาลิลี แคว้นยูเดีย
พระองค์ก็เลยสั่งหมู่สาวกเกียมเฮือลำนึ่งหื้อ เปื้อกั๋นคนหมู่นั้นบ่หื้อมายัดยู้พระองค์
“หมู่เฮาไปหาตี้เงียบๆ ย้างกั๋นสักกำเต๊อะ” ย้อนว่ามีคนนักขนาดมาหาพระองค์อยู่สะลวด จ๋นบ่มีเวลาแม้แต่จะกิ๋นข้าว
เมื่อพระเยซูละคนตังหลายเข้าไปในเฮือน หมู่สาวกก็เข้ามาถามพระองค์ว่า “กำเผียบนั้นหมายความว่าจาใด”
เมื่อพระเยซูเข้าไปในเฮือนหลังนึ่ง หมู่สาวกก็มาถามพระองค์เป๋นส่วนตั๋วว่า “เป๋นจาใดหมู่เฮาเถิงไล่ผีนั้นออกบ่ได้”
แล้วพระเยซูกับหมู่อัครสาวกก็ลงมายืนในตี้เปียงแห่งนึ่ง พร้อมตึงหมู่สาวกของพระองค์กับแหมหลายคนตี้มาจากใคว่แคว้นยูเดีย กรุงเยรูซาเล็ม กับเมืองต่างๆ ฮิมฝั่งทะเลคือเมืองไทระกับเมืองไซดอน เปื้อจะฟังพระองค์