5 ถ้าเอาน้ำมันหอมนี้ไปขาย ก็จะได้สตางค์เถิงสามร้อยป๋าย จะเอาสตางค์นั้นไปปั๋นหื้อคนตุ๊กคนจ๋นก็ได้” หมู่เขาปากั๋นหลุ้มว่าหื้อแม่ญิงคนนั้น
“บ่ากองคนฮับใจ๊คนนั้นออกไปแล้ว ไปปะเปื้อนตี้เป๋นคนฮับใจ๊ตวยกั๋น ตี้เป๋นหนี้เขาอยู่นึ่งร้อยเดนาริอัน เขาก็เข้าไปบีบคอเปื้อนคนฮับใจ๊คนนั้นแล้วสั่งว่า ‘ส้ายสตางค์ตี้เป๋นหนี้มาบ่าเดี่ยวนี้เลย’
เมื่อหมู่เขาฮับก้าแฮงไปแล้ว ก็จ่มว่าหื้อเจ้าของสวนว่า
ถ้าเอาไปขายก็จะได้สตางค์นัก แล้วเอาสตางค์นั้นไปปั๋นหื้อคนตุ๊กคนจ๋นก็ได้”
บางคนตี้หั้นบ่ปอใจ๋อู้กั๋นว่า “เป๋นจาใดเยียะหื้อน้ำมันหอมเสียไปเหียบ่ดาย
แต่พระเยซูก็อู้กับหมู่เขาว่า “ห้ามว่าหื้อนาง ไปยุ่งกับนางเยียะหยัง นางได้เยียะสิ่งตี้ดีงามหื้อกับเฮา
แต่หมู่ฟาริสีกับหมู่ธรรมาจ๋ารย์จ่มว่า “คนนี้ต้อนฮับคนบาปกับกิ๋นดื่มตวยหมู่เขา”
บางคนก็กึ๊ดว่า ย้อนยูดาสเป๋นคนผ่อถงสตางค์ พระเยซูเลยบอกหื้อเขาไปซื้อของตี้จะใจ๊ในงาน กาว่าพระองค์บอกหื้อยูดาสแจกของหื้อคนตุ๊กพ่อง
พระเยซูก็อู้ว่า “บ่ต้องจ่มกั๋นเนาะ
ฟีลิปก็บอกว่า “ก้าจ้างสองร้อยวัน ยังบ่ปอซื้อของกิ๋นหื้อหมู่เขากิ๋นกั๋นคนละหน้อยเลย”
หมู่ต้านห้ามจ่มเหมือนตี้บางคนในหมู่เขาจ่มกั๋น จ๋นพระเจ้าต้องส่งทูตมาฆ่าหมู่เขา
คนขี้ลักขี้จกก็หื้อย้างเหีย หื้อฮิหาเอาคนเดียวโดยสองมือของตั๋วเก่า เปื้อว่าจะมีสิ่งของตี้จะแบ่งปั๋นจ้วยเหลือคนยากจ๋น
หื้อเยียะกู้สิ่งกู้อย่างโดยบ่จ่มหื้อกั๋นกับบ่เถียงกั๋น
คนหมู่นี้ขี้จ่มกับซอบติคนอื่นตลอด ซอบเยียะต๋ามตั๋ณหาของตั๋ว กับขี้อวด ซอบเลียแข้งเลียขาคนอื่นเปื้อผลประโยชน์