51 พระองค์ถามเขาว่า “เจ้าต้องก๋านหื้อเฮาเยียะอะหยังหื้อกา” คนต๋าบอดตอบว่า “อาจ๋ารย์ ข้าพเจ้าใค่ผ่อหัน”
หมู่เขาซอบหื้อคนไหว้ก๋างกาดก๋างลี กับซอบหื้อคนตังหลายฮ้องเขาว่า ‘อาจ๋ารย์’
“แต่ห้ามหื้อคนอื่นฮ้องหมู่ต้านว่า ‘อาจ๋ารย์’ ย้อนว่าต้านตังหลายมีอาจ๋ารย์คนเดียว กับหมู่ต้านก็เป๋นปี้น้องกั๋นตึงหมด
ห้ามเยียะเหมือนกับคนหมู่นั้นเน่อ ย้อนว่าพระบิดาฮู้แล้วว่าต้านต้องก๋านอะหยังพ่อง ก่อนตี้ต้านจะอ้าปากขอ
“จงขอแล้วจะได้ จงเซาะแล้วจะปะ จงฮ้องตี้ปะตู๋แล้วจะเปิดหื้อ
พระเยซูถามว่า “มีเรื่องอะหยังกา”
คนต๋าบอดคนนั้นก็ก๋ำผ้าต้วบตี้ตุ๊มอยู่ขว้างไปเหีย แล้วลุกขึ้นมาหาพระเยซู
พระเยซูก็เลยอู้ว่า “มารีย์เหย” มารีย์ก็งว้ายหลังมาผ่อพระองค์แหมเตื้อแล้วก็ฮ้องเป๋นภาษาฮีบรูว่า “รับโบนี” (แป๋ว่า อาจ๋ารย์)
นายพันจึงจู๋งมือป้อจายหนุ่มคนนั้นไปห่างจากหมู่คนแล้วถามว่า “มีอะหยังกา”
บ่ดีฮ้อนใจ๋ในเรื่องใดๆ เลย แต่ในกู้สถานก๋ารณ์ หื้อขอจากพระเจ้าในสิ่งตี้ต้านต้องก๋านด้วยก๋านอธิษฐาน ก๋านอ้อนวอน กับก๋านขอบพระคุณ